Piosenkarz, kompozytor , gitarzysta. Jeden z największych i najbardziej cenionych francuskich artystów.
Francis Cabrel pochodzi z ubogiej, włoskiej rodziny. Jego ojciec był robotnikiem w fabryce, matka kasjerką.
W wieku 13 lat młody Francis po raz pierwszy usłyszał w radio piosenkę Boba Dylana Like a Rolling Stone – artysty, który w przyszłości będzie inspirował Cabrela w swojej własnej twórczości. W tym samym roku Francis dostał w prezencie gitarę i zaczął komponować swoje pierwsze piosenki wzorując się na Neilu Youngu, Leonardzie Cohenie i oczywiście Dylanie.
Mając lat 19 Cabrel odesłany z liceum za brak dyscypliny, podjął pracę w sklepie obuwniczym, a wieczorami grywał na lokalnych imprezach i balach razem z grupą « Ray Frank et les Jazzmen ».Elementem rozpoznawczym tej właśnie kapeli były obowiązkowe wąsy każdego z członków zespołu. Młody Francis przyjął ten styl hippie odtąd wąsy i długie włosy były jego znakiem rozpoznawczym.
W 1974 roku nastąpił przełom w karierze wykonawcy – Francis wziął udział w konkursie piosenki w Tuluzie, spośród 400 wykonawców jury wybrało właśnie piosenkę Cabrela Petite Marie dedykowaną jego żonie. Dzięki temu sukcesowi Cabrel został dostrzeżony i podpisuje kontrakt płytowy z wytwórnią CBS.
Jednak szybko dochodzi do wniosku, że wytwórnia ogranicza go i nie pozwala mu na wyrażenie jego prawdziwej natury. Nie przedłuża kontraktu i w swojej rodzinnej miejscowości w Akwitanii komponuje i nagrywa kolejne albumy. Każdy z nich jest niecierpliwie wyczekiwany przez publiczność i krytyków.
Francis Cabrel rzadko opuszcza rodzinne miasto. Niezbyt często udziela wywiadów. W wolnym czasie poświęca się stowarzyszeniu Voix du Sud założonemu w 1991 roku, którego celem jest organizowanie szkoleń dla młodych autorów, kompozytorów i piosenkarzy.
Wszystkie albumy Cabrela cechują piękne, ponadczasowe teksty, dobra gitarowa muzyka co w połączeniu z ciepłym wokalem artysty daje rewelacyjny efekt.
Albumy studyjne :
- 1977 : Les Murs de poussière
- 1979 : Les Chemins de traverse
- 1980 : Fragile
- 1981 : Carte postale
- 1983 : Quelqu'un de l'intérieur
- 1985 : Photos de voyages
- 1989 : Sarbacane
- 1994 : Samedi soir sur la Terre
- 1999 : Hors-saison
- 2004 : Les Beaux Dégâts
- 2008 : Des roses et des orties
Albumy koncertowe :
Kompilacje utworów:
- 1987 : Cabrel 77-87
- 1998 : Algo más de amor( po hiszpańsku)
- 2003 : Aniversario
- 2007 : L'essentiel 1977-2007
Gorąco wszystkim polecam Francisa. Od niego zaczęła się moja fascynacja francuską muzyką.
Oto linki do kilku piosenek :
http://www.youtube.com/watch?v=85lKsSCZm4k Je t’aimais, je t’aime, je t’aimerais (moja ulubiona)
http://www.youtube.com/watch?v=wjiV9gHna9U C'etait l'hivier
http://www.youtube.com/watch?v=VW7VqGn_Nhg L’encre de tes yeux
Oficialna strona artysty :
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz