Szampan i Szampania

galeria.interia.pl

Szampan- nazwa pochodzi od historycznej krainy Szampania (region w północno-wschodniej Francji), w której to produkuje się ten wyśmienity trunek. Powszechnie jest znany jako szczególna i szlachetna odmiana wina musującego. Nazwa "szampan" jest chroniona patentem(apellation d'origine controlee) i została zastrzeżona w 1911r. Wszystkie inne produkcje tego rodzaju wina w swojej nazwie zawierają po prostu słowo "musujący". Jest to trunek dystyngowany i zarazem drogi serwowany przy najlepszych okazjach i świętach. Szampan jest produkowany na bazie trzech rodzajów szczepów winogron: Pinot Noir i Pinot Meunier oraz Chardonnay.

Na pewno każdy zastanawia się czemu prawdziwy szampan jest tak drogi, jest kilka powodów:

- winogrona muszą być specjalnie wyselekcjonowane spośród tych dojrzałych i są zbierane ręcznie, co ciekawe złocisty kolor szampana jest uzyskiwany ze skóry winogrona czarnego

- ilość zebranych winogron z pola jest limitowana i jedynie sok z pierwszego wyciskania nadaje się do produkcji

- winogrona można dziś uprawiać jedynie na 30 tys. hektarach ziemi, gdzie cena za jeden hektar winnic dochodzi do 1,5 mln euro. Jest to niebagatelna suma , która jednakże gdzieś musi być wliczona w koszty produkcji

Tych kilka kwestii pomoże nam zobrazować problem wysokiej ceny a tym samym ograniczoną ilość konsumentów.

www.logo24.pl

Najbardziej znane marki roczników: Canard Duchene (1868), Moet et Chandon (1743), Veuve Cliquot Ponsardin (1772), Mercier (1858). Najbardzie znane marki na świecie to Dom Perignan, Moet et Chandon. Ceny szampanów młodszych roczników plasują się już od 25 euro do 130 euro za np. Dom Perignan z 2002. To są ceny rodzime we Francji, w Polsce ceny są troszkę wyższe. Ten sam Dom Per. ale z 1983 r. jest w sprzedaży za 360 euro. Także ceny szampanów sa uzaleznione od różnych czynników. Pocieszające jest jednak to, że będąc we Francji można zakupić kilka butelek szampana za przyzwoitą cenę 30 euro za np. wyśmienity Ponsardin. Polecam!!!

www.logo24.pl

Produkcja szampana polega na sposobie zwanym metodą szampańską , a chodzi tu o podwójną fermentację moszczu , pierwszą w kadziach a drugą w samych butelkach przy regularnym poruszaniu owych butelek. Wino jest mieszane z różnych odmian roczników i szczepów winorośli. W chwili butelkowania wina dodaje się likier z drożdży i cukru. Ten dodatek powoduje ostatnią fermentację wyzwalajacą mus. Osad, który pozostaje na butelkach zostaje usuwany poprzez poruszanie o którym wspominałam wyżej. Następnie oczyszcza się kapsel pełen osadu poprzez zamrożenie go w roztworze solankowym. Po tym procesie jest dozowanie cukru i wina i następnie korkowanie butelek, by gotowy juz szampan mógł spokojnie dojrzewać w piwnicach.

Poruszę jeszcze jedną kwestię zwiazaną z procesem dozowania wina, jest ona istotna z punktu gustów smakowych konsumentów, a mianowicie okresla nam proces dodawania cukru do wina.

Charakterystyczne nawzy dla rodzajów szampana:

- brut- wytrawny

- sec-półwytrawny 

- demi-sec-półsłodki

- doux-słodki

Polecam stronę www.domszampana.pl, www.smak-wina.pl

Jeżeli macie państwo pytania w sprawie wyboru wina lub szampana , chetnie odpowiem.

Savoir-vivre

Savoir - umieć, wiedzieć,  Vivre- żyć, czyli wiedzieć jak żyć, umiec się zachowywać w różnych sytuacjach. Przy stole z przyjaciółmi, w biznesie, konwenans towarzyski, tzw. zasady bon-tonu, reguł grzeczności obowiązujących w danym towarzystwie. Warto nadmienić, że savoir-vivre jest inny w zależności od kraju, narodowości, tradycji.

Dlatego chciałam zapoznać Was z kilkoma zasadami stosowanymi na codzień w środowisku francuskim. Regułami, które czasem mogą dziwic, czasem śmieszyć.Jednak warto je znac!

• Francuzi przywiązują wielką wagę do powitania. Potrafią powiedzieć "bonjour" obcej osobie mijającej na ulicy z czystej grzeczności. W momencie gdy spotyka osobę mu znajomą, zawsze pyta się czy "ca va", czyli czy wszystko dobrze. Trzeba oczywiście odpowiedziec tym samym: "ca va", "ca va bien, merci". Potrafią się o to zapytać kilka razy dziennie. Tak naprawdę jest to tylko formuła grzecznościowa, nie wykazują jakiejś specjalnej troski o nasze losy. Więc należy się po prostu w ten sposób przywitać i iść dalej.
• " Bisous", "se faire la bise" - tzw. buziaki, dawanie sobie buzi na przywitanie. Nic dziwnego na pierwszy rzut oka, lecz w momencie gdy buziakami wymieniają się mężczyźni, zaczynamy zadawać sobie pytania, czy aby to normalne. Tak! To normalne! Ilość buziaków jakie dajemy w policzek jest zróźnicowana od regionu od 1 do 4 z reguły.
• Mówi sobie na "vous" czy na "tu"? O co chodzi? "Vous" to forma stosowana do "Pan, Pani", ale nie tylko , chcemy komuś okazać szacunek, lub kogoś nie znamy zwracamy się do tej osoby na "vous". Niby nic w tym wyjątkowego. Owszem. Lecz gdy dzieci mówią do swoich dziadków, wujków , ciotek , kolegów i koleżanek mamy czy taty po imieniu, pytamy się czy to brak szacunku, czy może te dzieci są tak rozpieszczone. Nie, nic z tych rzeczy. To również normalne. We Francji po prostu tak jest, szczególnie w południowej części, gdzie temperament jest zbliżony do latynoskich spontanicznych cech.
• Restauracja, w domu przy stole, u przyjaciół, na bankiecie, to cała plejada wpadek, faux-pas etc.

1. Gdy jesteśmy u przyjaciół, czekamy aż gospodarz nas zaprosi do stołu, nie serwujemy sobie pierwsi, dopóki nie zostaniemy o to poproszeni, z reguły serwujemy sobie sami, ale w wielu środowiskach to mężczyźni wyręczają w tym kobiety. To taki bon-ton. Nie wylizujemy swojego talerza, jak również nie wyjadamy sosu poprzez wytarcie talerza kawałkiem chleba. We Francji nie kroi się chleba, łamiemy chleb rękoma. Najpierw jemy przystawki, później danie główne, następnie sery z chlebem i na koniec deser. Nie pytamy o dokładkę z menu przystawek podczas gdy jesteśmy już na etapie dania głównego. Wszystko w swoim czasie.
2. Kolacje, obiady, lunche, często są zakrapiane dobrym winem. Nie napełniamy nigdy kieliszka do końca, mile widziane do połowy lub 3/4 w przypadku czerwonego wina, a 1/2 w przypadku wina białego czy różowego. Dlaczego w ten sposób? Dwa ostatnie wina podaje się schłodzone, nie wlewamy dużo do kieliszka, żeby się nie grzało. W momencie gdy nie chcemy dolewki, powinniśmy zostawi trochę wina w swoim kieliszku na znak , że już nie chcemy.
3. Wchodząc do restauracji nigdy nie wybieramy sobie stolika samodzielnie, czekamy grzecznie przy wejściu, aż kelnerka nas obsłuży i wskaże stolik przy jakim możemy usiąść. Następnie poda nam meni i kartę win. Zapyta się czy nie życzymy sobie jakiegoś aperitifu na pobudzenie apetytu itd. NA koniec posiłku prosimy o rachunek, nigdy nie kręcimy się po restauracji szukając kelnerki, żeby móc jej zapłacić, ona na pewno dotrze do naszego stolika.

Źródło: we-dwoje.pl

To jest tylko kilka z głównych zasad. Jeśli jesteście zainteresowani tym tematem, piszcie proszę. Spróbuję odpowiedziec na Wasze wątpliwości.

Terytoria zamorskie Francji

Francja i jej terytoria zamorskie

La France DOM-TOM – departements et territoires d’outre-mer.

Do departamentów zamorskich zalicza się: Gwadelupa, Gujana Francuska, Martinika i wyspy Reunion. Są one takimi samymi regionami admistracyjnymi tak jak np. Prowansja czy Burgundia na kontynencie.

Do wspólnot zamorskich zalicza się: Polinezja Francuska, La Mayotte, La Saint-Pierre et Miquelon, La Wallis et Futuna, La Saint Martin, La Saint Berthelemy.

Terytoria zamorskie: Nowa Kaledonia.

Łącznie les DOM-TOM liczą sobie około 2 mln 600 tys. mieszkańców. Najczęściej są to byłe kolonie, które Francja postanowiła zachować ze względu na ich wartość handlową i strategiczną. Terytoria te posiadają liczne zasoby i bogactwa ( cukier, nikiel, owoce, rybołówstwo, turystyka), lecz zmagają się z licznymi problemami: wysoka rozrodczość, niski poziom życia i edukacji, wysoki poziom bezrobocia.

Niekończące się potrzeby rekompensują zyski z turystki, która jest bardzo dobrze rozwinięta. W większości przypadków mamy do czynienia z wyspami, lazurowym , niebieskim morzem, cudownym klimatem, wyjątkową naturą, infrastrukturą turystyczną. Skutkiem naleciałości i melanżu kultur, powstało społeczeństwo wysoce mieszane, nowa odmiana kultury, rytuałów, religii, muzyki. Mimo powszechnego zniesienia kolonializmu jak i niewolnictwa, zauważamy duże rozbieżności w poziomie życia między wyspami a metropolią, po dziś dzień zachowują kolonialny charakter.

Krótki portret zamorskiej Francji:

1. 

   Źródło: cheminsdememoire.gouv.fr St-Pierre

   Saint-Pierre et Miquelon- archipelag na północnym Atlantyku niedaleko wyspy Terre-Neuve, od lat 90' rozwój turystyki.
2. Mayotte - część archipelagu Komorów na Oceanie Indyjskim, niedaleko Madagaskaru. Na wyspie eksploatuje się wiele roślin, które są przeznaczone na eksport: vanilia, koper, maniok.




Żródło: tripadvisor.com, wyspa Mayotte





Źródło: fox.sc  Noumea - Nowa Kaledonia



Źródło: osemka.info, Gwadelupa

3. Nowa Kaledonia - archipelag Oceanii na Pacyfiku, 1500 km na wschód od Australii i 2000 km na północ od Nowej Zelandii. Wyspę odkrył James Cook w 1774 r.Wydobywa się tu nikiel, chrom, kobalt. Turystyka (100 tys. rocznie) stanowi wysoki poziom PKB.




Źródło: national-geographic.pl, widok na zatokę St. JEan Bay Gwadelupa







4. Gwadelupa -  to jedna z największych wysp Antylii Francuskich i stanowi część Małych Antylii. w sumie  grupę 8 mniejszych i większych wysepek. Naokoło otacza ją Morze Karaibskie. Sama wyspa dzielona jest na Grande-Terre i Basse-Terre czyli dwie wyspy. Wyspa departamentem stała się w 1946 r. Subwencje z kontynentu czyli z Francji kontynentalnej wpłynęły w swoim czasie na duży boom i rozwój wyspy. Zasłynęła z masowej produkcji bananów, ananasów, kawy, melonów, trzciny cukrowej. Dzisiaj ogromną rolę odgrywa turystyka (300 tys.turystów rocznie). Mówi się , że Gwadelupa ma niewiarygodne piękno, cudowne pejzaże, jest to wyspa "błogosławiona przez bogów". W latach 60', 70' , 80'  działają tu ugrupowania radykalne chcące doprowadzić do niepodległości wyspy. Francja nie chcąc tracić swoich wpływów wystosowuje pomoc finansową i wprowadza reformy regionalizacyjne i samorządowe. To obniżyło w sporej mierze nastroje społeczne. Dziś Gwadelupa  jest stabilną politycznie gospodarką, handluje głównie z Francją i Martyniką.
5. Gujana Francuska - region francuski w Ameryce Południowej. Jako integralna część Francji należy do Unii Europejskiej. Terytorium te ma ogromne znaczenie strategiczne, gdyż zostały umieszczone tu Kosmodrom i centrum lotów kosmicznych Kourou-Ariane. Gujana obfituje w lasy i bardzo wilgotny klimat. Uprawia się: maniok, kukurydzę, banany, ryż. Głównymi sektorami gospodarki są: leśnictwo, hodowla i górnictwo (złoto, kaolin, boksyty). Na plażach Gujany spotyka się morskie żółwie, znajduje się wiele rezerwatów przyrody i park narodowy. Dużą rolę odgrywa turystyka (160 tys. rocznie).







Źródło: zgapa.pl, Gujana Francuska, las tropikalny

Źródło: sailandtravel.pl, Martynika

6. Martynika - część archipelagu Antylii, na Morzu Karaibskim, 450 km na północny-wschód od Ameryki Pd. Odkryta przez Krzysztofa Kolumba w 1502 r. Wyspa żyje z turystyki i uprawy bananów. Jest bardzo bogata we faunę i florę, bogactwo roślin i kwiatów sprawia , że wyspa jest bardzo piękna.

7. La reunion - wyspa na O. Indyjskim oddalona o 700 km na wschód od Madagaskaru. Jest dziś dobrze rozwinięta i nowoczesna dzięki licznym subwencjom przypływającym z Francji. Wyspę charakteryzuje bardzo bujna przyroda, klimat tropikalny, liczne rezerwaty przyrody , piękne miejsca natury, na plażach biały piasek, laguny, góry, wulkany. To wszystko składa się na ogromny rozwój turystyki.


Źródło: pl.tripadvisor.com, La reunion

8. Polinezja Francuska - zbiorowość zamorska obejmująca 5 archipelagów i ponad 150 wysp na  O. Spokojnym ( Tahiti, Bora-Bora, Markizy). Większość bogactwa wysp to uprawa: wanilia, kawa. Rybołóstwo i turystyka (220 tys. rocznie). Pod względem turystycznym wyspy oferują wszystko czego dusza zapragnie, pejzaże, kolory, wygodę, bazę turystyczną w postaci bajkowych hoteli, pięknych plaż. Ulubionym zajęciem turystów jest nurkowanie i snorkling.

Źródło: mowimypofrancusku.pl, La reunion

Powyżej przedstawiłam w dużym skrócie bogactwo zamorskie Francji, to daje nam szerszy obraz, że państwo to nie znajduje się tylko w Europie, ale również pokazuje w ilu miejscach na świecie porozumiemy się w j. francuskim. Dla tych co znają ten język, mogą zaplanować sobie świetne wakacje na własną rekę. Polecam. Jest co zwiedzać!!!

Bibiografia:

• Francais Present 8/2010 - "La France d"outre-mer"
• www.wikipedia.fr

Francis Cabrel - genialny francuski kompozytor

 Piosenkarz, kompozytor , gitarzysta. Jeden z największych i najbardziej cenionych francuskich artystów.

Francis Cabrel pochodzi z ubogiej, włoskiej rodziny. Jego ojciec był robotnikiem w fabryce, matka kasjerką.

W wieku 13 lat młody Francis po raz pierwszy usłyszał w radio piosenkę Boba Dylana Like a Rolling Stone – artysty, który w przyszłości będzie inspirował Cabrela w swojej własnej twórczości. W tym samym roku Francis dostał w prezencie gitarę i zaczął komponować swoje pierwsze piosenki wzorując się na Neilu Youngu, Leonardzie Cohenie i oczywiście Dylanie.

Mając lat 19  Cabrel odesłany z liceum za brak dyscypliny, podjął pracę w sklepie obuwniczym, a wieczorami grywał na lokalnych imprezach i balach razem z grupą « Ray Frank et les Jazzmen ».Elementem rozpoznawczym tej właśnie kapeli były obowiązkowe wąsy każdego z członków zespołu. Młody Francis przyjął ten styl hippie odtąd wąsy i długie włosy były jego znakiem rozpoznawczym.

W 1974 roku nastąpił przełom w karierze wykonawcy – Francis wziął udział w konkursie piosenki w Tuluzie, spośród 400 wykonawców jury wybrało właśnie piosenkę Cabrela Petite Marie dedykowaną jego żonie. Dzięki temu sukcesowi Cabrel został dostrzeżony i podpisuje kontrakt płytowy z wytwórnią CBS.

Jednak szybko dochodzi do wniosku, że wytwórnia ogranicza go i nie pozwala mu na wyrażenie jego prawdziwej natury. Nie przedłuża  kontraktu i w swojej rodzinnej miejscowości w Akwitanii  komponuje i nagrywa kolejne albumy.  Każdy z nich jest niecierpliwie wyczekiwany przez publiczność i krytyków.

 Francis Cabrel rzadko opuszcza rodzinne miasto. Niezbyt często udziela wywiadów. W wolnym czasie poświęca się stowarzyszeniu Voix du Sud założonemu w 1991 roku, którego celem jest organizowanie szkoleń dla młodych autorów, kompozytorów i piosenkarzy.

 Wszystkie albumy Cabrela cechują  piękne, ponadczasowe teksty, dobra gitarowa muzyka co w połączeniu z ciepłym wokalem artysty daje rewelacyjny efekt. 

  Albumy studyjne :

• 1977 : Les Murs de poussière                         
• 1979 : Les Chemins de traverse
• 1980 : Fragile
• 1981 : Carte postale
• 1983 : Quelqu'un de l'intérieur
• 1985 : Photos de voyages
• 1989 : Sarbacane
• 1994 : Samedi soir sur la Terre
• 1999 : Hors-saison
• 2004 : Les Beaux Dégâts
• 2008 : Des roses et des orties                       

Albumy koncertowe :

• 1984 : Cabrel public
• 1991 : D'une Ombre à l'autre
• 2000 : Double Tour
• 2005 : La Tournée des Bodegas

Kompilacje utworów:

• 1987 : Cabrel 77-87
• 1998 : Algo más de amor( po hiszpańsku)
• 2003 : Aniversario
• 2007 : L'essentiel 1977-2007

Gorąco wszystkim polecam Francisa. Od niego zaczęła się moja fascynacja francuską muzyką.

Oto linki do kilku piosenek :

http://www.youtube.com/watch?v=85lKsSCZm4k      Je t’aimais, je t’aime, je t’aimerais  (moja ulubiona)

http://www.youtube.com/watch?v=rXp3UO9Q8Ws&feature=related       Petite Marie

http://www.youtube.com/watch?v=wjiV9gHna9U  C'etait l'hivier

 http://www.youtube.com/watch?v=VW7VqGn_Nhg   L’encre de tes yeux

Oficialna strona artysty :

http://www.franciscabrel.com/

Midi-Pyrenees

Midi-Pyrénées- Południowe Pireneje- jeden z regionów Francji położony na południowym-zachodzie kraju. Składa się z 8 departamentów. To drugi co do wielkości region. Dla ciekawostki jego powierzchnia jest większa niż Szwajcaria czy Belgia. Stolicą jak i największym miastem jest Tuluza. Region ma wspaniałe położenie, między Oceanem Atlantyckim a Morzem Śródziemnym. Klimat latem jest suchy i ciepły, wiosną deszczowy a jesienią łagodny. Sąsiaduje z Andorą oraz Hiszpanią na południu. Masyw górski to Pireneje. Obecność gór, morza i Oceanu sprawia , że region ten pod względem turystycznym, pejzażowym i wypoczynkowym jest naprawdę bajkowy.

Źródło: francja-och-francja.blog.onet.pl

Znajduje się tutaj Park Narodowy oraz 3 parki regionalne. Region oferuje mnóstwo rozrywek, parków atrakcji ( Le rocher des aigles et la foret des singes – Rocamadour, Le Parc de la Préhistoire- Tarascon-sur Ariège, Les caves de Roquefort). Poza tym region posiada wiele malowniczych miast i wiosek. Opiszę kilka pod względem atrakcyjności i zabytków.

Źródło: fotolibra.com, zdjęcia przedstawiają Rocamadour

 Źródło: panoramio.com

Żródło: holidayinthedordogne.com

Pierwszą z nich jest Rocamadour. To jedno z najpiękniejszych miejsc we Francji. Powstało, a mianowicie zostało wybudowane u zbocza góry, dosłownie jakby była przyczepiona pionowo wzdłuż Kanionu de l’Alzou. Jego świetność liczy się na XII wiek, i od zawsze było miejscem wielu pielgrzymek. Znajduje się tu sanktuarium z XII wieku poświęcone Świętej Dziewicy, jak również mamy możliwość zwiedzania Muzeum Sztuki Sakralnej. Znajdziemy tam Prehistoryczne jaskinie, groty , gdzie do dzisiaj zachowały się pradawne malowidła na ścianach skalnych. Groty można zwiedzać, dla zainteresowanych podam tylko krótkie informacje co możemy tam zobaczyć (procesy powstawania życia oceanicznego, historia dinozaurów jak i pierwszych ptaków, gadów czy wielkich ssaków). Nie można również przegapić Foret des singes czyli lasu małp. Zaobserwujemy w nim spektakl około 130-150 małp, co daje nam również możliwość bliskiego kontaktu z tymi zwierzętami.

To nie wszystko. Rocamadour jest także znany ze swojego sera o takiej samie nazwie jak miasto. Jest to ser kozi od 1995 r. zaklasyfikowany do apelacji produktów patentowych, oryginalnych. Co roku odbywa się  z tej okazji święto sera, gdzie możemy degustować i jeść do woli.

 

Innym ciekawym miejscem będzie Conques.

Źródło: gonback.com

Źródło: franceonyourown.com

Źródło: les-plus-beaux-villages-de-france.com

 Powyższe zdjęcia przedstawiają Conques.

Mówi się o tej wiosce „ mała ze względu na rozmiar, wielka ze względu na spuściznę sztuki romańskiej”. Znane ze względu na swój kościół z XI wieku, to miejsce posiada wyjątkowe, jedyne części z epoki Karolingów. Skarbem jest nie tylko bogactwo zabytków , lecz siła religii. Kościół jest na trasie pielgrzymki śladami Saint-Jacques – de Compostelle.

Kontynyując wedrówkę śladami Compostella, odwiedzimy Moissac, jego klasztor pochodzący z VII wieku  zalicza się do dziedzictwa światowego. Klasztor jest ceniony ze względu na swoją wyjątkową architekturę romańską, przede wszystkim krużganka i gzymsów. W Figeac odwiedzamy z kolei kościół Notre-Dame-de-Puy, siedziba bractwa Saint-Jacques de Compostelle.

Cahors, Źródło: web.france.com

Most Valentre, Źródło: frankreich-sued.de

Przenosimy się do Cahors

Cahors ma historię sięgającą czasów celtyckich. W średniowieczu było miejscem skupiającym biskupów i kler, jak i zaczęło się rozwijać jako miasto handlowe. Swój najświetniejszy moment miasto osiąga w XIII wieku, kiedy to staje się giełdowym i bankowym centrum Europy. Miejsce leży również na ścieżce Santiago de Compostella. Symbolem  miasta jest most Valentré zbudowany w XIV wieku. Most potocznie nazywany „mostem diabła” to przykład średniowiecznej architektury obronnej i uznany do dziedzictwa UNESCO. Warto zwiedzić również katedrę Saint-Etienne, czy rzymskie termy.

Cahors jest znane ze swoich winnic, założonych już za czasów Cesarstwa Rzymskiego.

Region proponuje wiele zajęć na wolnym powietrzu, biorąc pod uwagę wyśmienitą infrastrukturę górską można uprawiać wspinaczkę wysokogórską , latać balonem, urządzać piesze wycieczki po licznych wyznaczonych do tego szlakach. Możemy podziwiać malownicze pejzaże dolin rzecznych i odkrywać prehistoryczne jaskinie. Gorąco polecam!

Źródło: postersguide.com

Zamek w Najac, Źródło: allposters.com

Bibliografia:

·         www.midipyrenees.fr

·         Francais Present 9/2010 – Artykuł „Midi-Pyrenees”

Wino, jego styl i charakter

Autorem artykułu jest Anna Lipniacka

Dobry sklep alkoholowy poda nam informację na temat stylu wina. Styl wina to balans pomiędzy alkoholem, kwasowością i cukrem.
Wina można sklasyfikować jako: bardzo wytrawne, wytrawne, delikatnie wytrawne, półwytrawne, półsłodkie, słodkie, bardzo słodkie. Ocena oparta na kombinacji alkoholu, tanin i koncentracji owoców wyróżnia wina lekkie, średnio lekkie, średnie, pełne, ciężkie.

Charakter wina można określić jako: delikatne, subtelne wytrawne, z nutami trawy lub ziół, aromatyczne pełne, z nutami dębu, dojrzałe, owocowe, musujące, bogate, słodkie, intensywne, korzenne, pikantne, skoncentrowane itp. Warto zapamiętać jakie nuty najbardziej nam odpowiadają będzie nam łatwiej przy wyborze, oraz pomoże przy eksperymentowaniu z nowościami.

Istnieje ponad 10000 odmian szczepów winogron. Najpopularniejsze z nich to:
Chardonnay szczep białych winogron, jeden z najbardziej znanych, uprawiany niemal w każdym kraju produkującym wino.
Sauvignion Blanc szczep białych winogron kojarzony głównie z Francją.
Pinot Gris daje wina w kolorze od białego do lekko różowego.
Chenin Blanc szczep biały daje wina o wysokiej kwasowości i aromacie melona, miodu.
Resling najlepsze warunki do jego uprawy to francuska Alzacja.
Pinot Noir jeden z najstarszych szczepów i najtrudniejszy do uprawy, dający wspaniałe wina, Malbec daje przyjemne ciemne i gęste wina,charakterystyczne dla win z Nowego Świata.
Syrah pikantne wino, pochodzące głównie z Doliny Rodanu we Francji.
Merlot, z tego szczepu powstaje wino, które jest znakomite do picia o łagodnym smaku i pieknym kolorze.
Cabernet Sauvignon uprawiany prawie we wszystkich regionach winiarskich, owoce zawierają dużo pestek w stosunku do miąższu co sprawia że wino jest wysoce taniczne i ostre.
Tempranillo kojarzone głównie z hiszpanią, dające piękne czerwona wina.
Nebbiolo charakterystyczne dla tych winograon jest wygląd dojrzałych winogron pokrytych jakby „mgiełką”,
Pinotage rodzima odmiana Afryki południowej, daje wina zharmonizowane z dobrymi taninami i przyjemnej kwasowości.

Jak nie pogubić się w natłoku informacji? Dobrym pomysłem jest zajrzenie do internetu. Sklep alkoholowy w Lublinie zamieścił bardzo dokładne informacje na temat charakteru, stylu i szczepu wina.

Wino w Polsce zdobywa coraz większą popularność. Na naszym rynku dobrze znane są wina pochodzące z Francji, Włoch, Hiszpanii, Portugalii, dużą popularnością cieszą się wina pochodzące z Chile charakteryzujące się konkurencyjna ceną przy niezłej jakości. Nowościami które zdobywają nasz rynek są wina pochodzące z RPA, Meksyku, Nowej Zelandii.
---

Anna Lipniacka www.galeriatrunkow.pl

Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Wino- napój bogów

Bourgogne, Provence, Beaujolais, Bordeaux, Cabernet Sauvignon, Alsace, to wszystko to nic innego jak apelacje win. Co najważniejsze w określaniu nazwy poszczególnych win główną rolę odgrywają   ich właściwości węchowe i smakowe. Wcale nie przypadkiem prawie we wszystkich językach wino posiada w swojej nazwie literę "w" lub "v", np. "wine", "vin", "vino" (ang., franc.,włoski). Dzięki tak mało znaczącemu faktowi jesteśmy w stanie zamówić ten napój bogów w każdej restauracji świata, jest ono rozpoznawalne a tym samym ze względu na swoją historię, walory smakowe oraz wieloletnie studia nad produkcją, szanowane na całym świecie.

Źródło: luxurygods.pl

Jak produkuje się wino?

Na pewno podstawowym towarem dostarczanym do produkcji są winogrona, które są poddawane fermentacji, proces transformacji winogron w tzw. sok winogronowy nazywamy winifikacją. Zaś nauka, która traktuje o winach to enologia. "Somellier" to specyficzny zawód, który ma na celu doradzanie klientom jakie wina należy spożywać do danego  posiłku.

Potocznie winem nazywamy również inne napoje alkoholowe uzyskiwane z różnych innych owoców, ale wtedy z nazwy wynika, że mamy do czynienia z winem wiśniowym czy jabłkowym. Ja chcę skupić uwagę na winach gronowych. Trzeba pamiętać, że smak wina nie zależy jedynie od procesu winifikacji, lecz także od gleby na której rośnie winogrono, od nasłonecznienia stoków, oczywiście od klimatu i rodzaju szczepu.

Żródło: francja.a2a.pl

Proces winifikacji- pokrótce na czym polega. (wg Wikipedia.fr)

1. Proces wytwarzania moszczu- wyciskanie soku, przy winach czerwonych zachodzi zwykle najpierw proces maceracji czyli przetrzymywania soku z winogron w specjalnych kadziach.
2. Fermentacja - jest wiele sposobów.
3. Filtrowanie i proces klarowania
4. Dojrzewanie i butelkowanie
5. Kupaż- mieszanie otrzymanych win z różnych rodzajów winogron.

Źródło: clubandtravel.pl

Podstawowy podział win:

Ze względu na kolor:

• białe
• różowe
• czerwone

Ze względu na wytrawność:

• Wytrawne -"sec"
• Półwytrawne - "demi-sec"
• Półsłodkie - "demi-doux", "moelleux"
• Słodkie - "doux"
 
 

Źródło: luxclub.pl

Wyróżniamy również we Francji takie pojęcia jak " le vin moelleux"- wino to ma słodkawy posmak, "le vin mousseux" - musujące, "le champagne" - specjalne wino musujące produkowane w regionie Szampania, "brut" - to okreslenie stosowane tylko do win musujących, oznacza to samo co "sec".

Najbardziej znane szczepy  kultywowane we Francji: Merlot, Chardonnay, Pinot Noir, Cabernet Sauvignon, Carignan, Grenache.

Nie możemy myśleć o Francji i w tym samym momencie nie pomysleć o winie, jak i na odwrót, dobre wino nasuwa od razu koncepcję, a może poszukamy w dziale win francuskich. Nie bez przyczyny Francja jest największym producentem wina na świecie.

Ten artykuł miał na celu przedstawienie bazowych informacji dotyczących winiarstwa. w projekcie mam kilka pomysłów na artykuły, takie jak regionalizacja win we Francji, jakie wino do jakiego posiłku, produkcja win, adresy i linki do największych "cave" czyli piwnic z winami we Francji, dla tych  którzy uprawiają albo chcieliby uprawiać tzw. enoturystykę, czyli podróż śladami winnic.

Artykuł opierałam na informacjach zawartych w:

• Francais Present 7/2010 - "Vin - boisson des dieux"
• www.wikipedia.fr